Σάββατο 8 Ιουνίου 2013

Η ΔΙΧΑΣΜΕΝΗ ΑΓΑΠΗ του Όμηρου Αβραμίδη στα βιβλιοπωλεία



Μόλις κυκλοφόρησε το νέο μου βιβλίο με τίτλο: "ΔΙΧΑΣΜΕΝΗ ΑΓΑΠΗ" από τις εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ
Ελπίζω να είναι μια καλή ΄΄συντροφιά΄΄ τις ημέρες των διακοπών σας

ΣΥΝΟΨΗ

Μοναχοκόρη, γλυκιά και χαριτωμένη, η Ελπίδα έζησε όμορφα παιδικά χρόνια, απολαμβάνοντας την αγάπη των γονιών και των δασκάλων της. 

Ένας εφηβικός ανομολόγητος έρωτας ήρθε ν’ αναστατώσει κάποια στιγμή τη ζωή της, χωρίς όμως σοβαρές επιπτώσεις στον συναισθηματικό της κόσμο. Κι όταν λίγο αργότερα ξεκίνησε τις σπουδές της στο πανεπιστήμιο, το θέμα έρωτας παραμερίστηκε. 

Μέχρι που εμφανίστηκε ο Παύλος. Όμορφος, έξυπνος και καλλιεργημένος, τη συγκίνησε από την πρώτη στιγμή που τον γνώρισε. Η σχέση τους ξεκίνησε δειλά για να εξελιχθεί σ’ έναν παθιασμένο έρωτα.
Εκείνος από αγροτική οικογένεια, εκείνη από αστική, χρειάστηκε να παλέψουν με τις παραδοσιακές αντιλήψεις της εποχής και τον αυταρχισμό των γονιών για να ξεπεράσουν τα εμπόδια και να επισημοποιήσουν το δεσμό τους. 

Μα κάποια στιγμή τα κατάφεραν. Αδιατάραχτη φαινόταν η ευτυχία τους μέχρι εκείνο το πρωί που η είδηση για ένα τραγικό δυστύχημα τράνταξε όλη την Ελλάδα κι έφερε αφόρητο πόνο στην Ελπίδα. Μα η μοίρα επιφυλάσσει πάντα εκπλήξεις στους ανθρώπους, ευχάριστες και δυσάρεστες…

Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου 2012

“ Ο κάθε άνθρωπος είναι φορέας ανθρώπινης αξίας”



(Αναδημοσίευση από το περιοδικ:o Skala times)
Posted by: admin  In: Συνεντεύξεις |
Όμηρος Αβραμίδης“Η λύση στο ρατσισμό, είναι η καλλιέργεια των ανθρώπων”

Συναντηθήκαμε σε παραλιακό καφεστιατόριο της πόλης. Απλός, προσιτός, ξεκινά να αφηγείται ιστορίες με την κάθε ευκαιρία. Παραγγέλνει τον ελληνικό καφέ του κι εγώ απολαμβάνω τις κουβέντες του. Μου λέει πως είναι 73 ετών και με αφήνει απολιθωμένη να τον κοιτώ! Φαίνεται μόλις 60,  αποδεικνύοντας έτσι πως τα νεανικά μυαλά κάνουν τους ανθρώπους να φαίνονται δεκαετίες μικρότεροι. Βρέθηκε στην πόλη μας, λοιπόν, για να παρουσιάσει μαζί με τις εκδόσεις Διόπτρα το 13ο βιβλίο του με τίτλο “Γύρισε Σελίδα”.

Το  Skala Times άρπαξε την ευκαιρία για να συνομιλήσει με ένα από τους πιο αγαπημένους και πετυχημένους συγγραφείς, τον Όμηρο Αβραμίδη. 


Ο Όμηρος Αβραμίδης γεννήθηκε στην Κύπρο το 1939. 
Σπούδασε ελληνική και γαλλική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και εργάστηκε ως καθηγητής σε σχολεία της Κύπρου. Το 1974-1975 σπούδασε εφαρμοσμένη γλωσσολογία στη Σορβόνη με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης και στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου εργάστηκε ως μεταφραστής και επιμελητής βιβλίων και ως υπεύθυνος σύνταξης σε διαφορους εκδοτικούς οίκους. Τα βιβλία του έχουν γνωρίσει μεγάλη επιτυχία και έχει πουλήσει περισσότερο από πεντακόσιες χιλιάδες αντίτυπα. 
Πως τον κάνει να νιώθει όλη αυτή η επιτυχία; Με χαμόγελο παιδιού απαντά “Πως να με κάνει; Τίποτα δεν έχει αλλάξει. Ίσως τώρα να έχω λίγη περισσότερη αυτοπεποίθηση όταν γράφω”.

Της Γιώτας Δημητρίου

Κύριε Αβραμίδη γυρίσατε σελίδα και πήγατε στις εκδόσεις Διόπτρα. Για πρώτη φορά συνεργάζεστε με τις εκδόσεις αυτές. Τι σας έκανε να πάτε στην οικογένεια αυτού του εκδοτικού οίκου;
Καταρχάς οι άνθρωποι στις εκδόσεις Διόπτρα είναι πολύ καλοί μου φίλοι. Το γεγονός ότι δεν είχα εκδόσει μαζί τους βιβλίο, από την αρχή, είναι επειδή όταν εγώ άρχισα να γράφω μυθιστορήματα αυτοί έκδιδαν μόνο non fiction βιβλία. Όταν λοιπόν ο εκδοτικός οίκος στον οποίο ήμουν, άρχισε να μην πηγαίνει πολύ καλά, σε μια συζήτηση που είχα με τους φίλους μου, στις εκδόσεις Διόπτρα, αποφάσισα να “μετακομίσω” εκεί. Αλλά θα ήθελα να τονίσω ότι πάντα μας έδενε φιλική σχέση με τους ανθρώπους της Διόπτρα.


Το τελευταίο σας βιβλίο λέγεται “Γύρισε Σελίδα”. Πόσο εύκολο είναι οι άνθρωποι να γυρνάνε σελίδα στη ζωή τους, έτσι όπως γυρνάνε και στα βιβλία;
Το να γυρίσεις σελίδα σε ένα βιβλίο είναι πάρα πολύ εύκολο. Το να γυρίσεις σελίδα στη ζωή σου δεν είναι. Εξαρτάται βέβαια αν σε αναγκάζει κάποιος να γυρίσεις σελίδα ή αν εσύ το αποφασίζεις. Το θέμα είναι όταν ο άνθρωπος βρίσκεται στο αμήν, υπάρχει πάντα τρόπος να γυρίσει σελίδα. Τις περισσότερες φορές βέβαια είναι πολύ δύσκολο.



Έχετε γράψει δεκατρία βιβλία. Από το πρώτο βιβλίο που γράψατε μέχρι το δεκατοτρίτο σας, έχει μεσολαβήσει μια τεράστια επιτυχία και εκατοντάδες χιλιάδες αντίτυπα. Τι έχει αλλάξει από τότε που γράφατε το πρώτο σας βιβλίο μέχρι σήμερα; Πως λειτούργησε όλη αυτή η επιτυχία στον συγγραφέα Αβραμίδη και πως σας κάνει να νιώθετε;
Πως να με κάνει; Τίποτα δεν έχει αλλάξει. Ίσως τώρα να έχω λίγη περισσότερη αυτοπεποίθηση όταν γράφω. Θα πω μια ιστορία, πως κυκλοφόρησα το πρώτο μου βιβλίο. Δούλευα ως Υπεύθυνος Σύνταξης σε εκδοτικό οίκο και δεκάδες βιβλία έφταναν στα χέρια μου για να εγκριθούν για έκδοση και πολλές φορές αυτοί που τα έγραφαν μου έλεγαν “το έχω γράψει αυτό, όσοι το διάβασαν τους άρεσε πολύ”. 

 Όταν το διάβαζα εγώ έβλεπα πως ήταν χάλια. Κι εγώ ήθελα πάντα να γράψω, αλλά δεν τολμούσα, σκεφτόμουν μήπως ανήκω κι εγώ σε αυτούς που πιστεύουν ότι γράφουν πολύ καλά αλλά στην πραγματικότητα δεν το ‘χουν. Έτσι λοιπόν, όταν έγραψα το πρώτο μου βιβλίο, χωρίς να το υπογράψω, πήγα στην φίλη μου της Λίζα Ζαούση, στις εκδόσεις Ωκεανίδα και της είπα “αυτό το έγραψε ένας φίλος μου. Διάβασε το,  αν είναι καλό να εκδοθεί” 

Δεν είπα ότι είναι δικό μου, επειδή υπήρχε πιθανότητα να μου έλεγε ότι είναι καλό και να το κυκλοφορούσε λόγω του ότι ήταν φίλη μου χρόνια. Το διάβασε λοιπόν και με φώναξε μετά στο γραφείο της για να μου πει “Όμηρε, ποιος είναι αυτός ο φίλος σου; Είναι πολύ καλό το βιβλίο του”. Της εξήγησα ότι ήταν δικό μου και ότι δεν ήθελα να της το πω για να μην την επηρεάσω.
 Κι έτσι εκδόθηκε το πρώτο μου βιβλίο. Αυτό λοιπόν άλλαξε από το πρώτο βιβλίο μέχρι σήμερα, ότι σήμερα έχω περισσότερη αυτοπεποίθηση.

Το ότι πριν κυκλοφορήσετε το πρώτο σας βιβλίο εργαζόσασταν στο χώρο του βιβλίου σας έχει βοηθήσει ως συγγραφέα; Ή θα λέγατε πως είναι θέμα ταλέντου και προσωπικών βιωμάτων;
Καταρχάς πρέπει να έχεις την ικανότητα να διηγείσαι πράγματα για να γράψεις βιβλίο και να έχεις ταλέντο, ναι. Αλλά, η εκπαίδευση παίζει σημαντικό ρόλο σε όλα. Αν έχεις φοβερό ταλέντο μουσικού αλλά δεν έχεις εκπαιδευτεί στη μουσική δεν μπορείς να ασχοληθείς με επιτυχία με αυτό. Υπήρξα μεταφραστής βιβλίων και αυτό ήταν μεγάλη σχολή. Ο μεταφραστής βιβλίων είναι σαν να ξαναγράφει το βιβλίο μαζί με τον συγγραφέα.


Υπάρχουν βιωματικά στοιχεία στα βιβλία σας;
Πάντα. Τα πρώτα μου βιβλία ήταν για την Κύπρο και ήταν βιωματικά. Καταστάσεις τις οποίες έζησα.


Και στο τελευταίο σας βιβλίο “Γύρισε Σελίδα” έχετε βάλει βιωματικά στοιχεία;
Ναι…Κάποτε μπορεί να είναι ένα ερέθισμα, μια σκηνή. Θυμάμαι μια φορά ενώ περπατούσα στην Ιπποκράτους μου λέει δίπλα μου μια κοπέλα “σας παρακαλώ με βοηθάτε να περάσω τον δρόμο;” Ήταν μια πολύ όμορφη κοπέλα, τυφλή. Της λέω “βεβαίως”. Την πήρα λοιπόν από το μπράτσο για να την περάσω απέναντι στο δρόμο. Ήταν μια πολύ όμορφη κοπέλα, πιάσαμε την κουβέντα και είδα ότι ήταν και πολύ καλλιεργημένη. Βλέπεις τέτοια περιστατικά και ματώνει η ψυχή σου….Τελικά αντί να την πάω μέχρι απέναντι, την πήρα μέχρι την στάση λεωφορείου και είχαμε την ευκαιρία να ανταλλάξουμε αρκετές κουβέντες. Μέσα λοιπόν από αυτό το ερέθισμα γεννήθηκε το βιβλίο μου “Με τα μάτια της ψυχής”.
 Με ηρωϊδα την κοπέλα αυτή και ήρωα ένα φίλο μου από το δημοτικό. Δηλαδή, πήρα στοιχεία από τον δικό του χαρακτήρα. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι βιώματα πάντα υπάρχουν.

Και βεβαίως αυτή η τυφλή κοπέλα που γνωρίσατε στην Ιπποκράτους, δεν έμαθε ποτέ ότι είχε γίνει η αφορμή, η έμπνευση, για ένα βιβλίο…..
Όχι φυσικά.

Πάμε στο τελευταίο σας βιβλίο “Γύρισε Σελίδα”. Το βιβλίο καταπιάνεται με το θέμα της αγάπης, αλλά και με το θέμα του ρατσισμού. Κύριε Αβραμίδη παρόλο που ζούμε δύσκολες εποχές, αντί να δυναμώνει το αίσθημα της αλληλεγγύης και της ανθρωπιάς, θεριεύει ο ρατσισμός. Και μιλώ συγκεκριμένα για την Ελλάδα….
Όλα αυτά που βλέπουμε γύρω μας, η απαράδεχτη συμπεριφορά απέναντι στους ξένους, ήταν το ερέθισμα για να ασχοληθώ με το θέμα του ρατσισμού στο βιβλίο μου. Ρατσισμός από ένα λαό, που έχει μετανάστες, Έλληνες, ανα το κόσμο. Αντί να το αναγνωρίσουμε αυτό και να συμπαρασταθούμε στους ξένους που έρχονται στην δικιά μας πατρίδα,  τους αντιμετωπίζουμε με αυτό τον άθλιο τρόπο. Κάποιοι λένε “μα εμείς δεν πηγαίναμε ως λαθρομετανάστες”. 


Λάθος! Πενήντα χιλιάδες Έλληνες λαθρομετανάστες έχουν επίσημα καταγραφεί. Κάποιοι άλλοι λένε “μα εμείς είμαστε καλοί άνθρωποι”. Δεν είμαστε καλοί άνθρωποι! 

Ένα γαλλικό λεξικό δίπλα από την λέξη “Έλληνας” έγραφε “κλέφτης” “λωποδύτης” για να δείξει πως ήταν οι Έλληνες μετανάστες. Σβήστηκε το 1960 μετά από την Ελληνογαλλική σχέση που είχαν αναπτύξει ο Καραμανλής και ο  Σαρλ ντε Γκολ.  
Δεν το λέω για να κατηγορήσω τους Έλληνες. Το λέω για να δείξω πως όπως υπάρχουν κακοί ξένοι μετανάστες υπάρχουν και κακοί Έλληνες μετανάστες. Δεν πρέπει να έχουμε την τάση να γενικεύουμε. 
Αν ένας Κύπριος ζει σε μια γειτονιάς της Αθήνας και είναι αλήτης, θα τον μάθει η γειτονία και θα λένε “οι Κύπριοι οι αλήτες”. Αυτή η τάση να γενικεύουμε δημιουργεί τον ρατσισμό. Επίσης, ο άνθρωπος έχει την τάση να φοβάται το άγνωστο. Αν δεις ένα πακιστανό, που έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά από εσένα θα τον δεις διαφορετικά από ότι θα έβλεπες ένα άνθρωπο από την χώρα σου.

Ποια θα λέγατε ότι είναι η λύση στο ρατσισμό;
Η καλλιέργεια των ανθρώπων. Είναι η μόνη λύση. Να καταλάβουμε ότι ο κάθε άνθρωπος είναι φορέας ανθρώπινης αξίας. Την ίδια αξία που έχεις εσύ την έχει κι ένας άλλος από μια άλλη γωνιά του κόσμου. Κι αυτός αγαπά, κι αυτός νιώθει, κι αυτός είναι σαν κι εσένα. Επειδή κάποιος έχει διαφορετική συμπεριφορά και νοοτροπία δεν σημαίνει πως δεν είναι σαν κι εμάς άνθρωπος.


Ποιοι είναι οι αγαπημένοι συγγραφείς του Όμηρου Αβραμίδη;
Λόγω της δουλειάς μου, διάβαζα ξένη λογοτεχνία, πετυχημένα βιβλία για μετάφραση. Επίσης η κινηματογραφική μου γραφή έχει επηρεαστεί από ξένους. Περισσότερο ξένους. Από δικούς μας συγγραφείς, Έλληνες, μου αρέσει πολύ η Αλκυόνη Παπαδάκη.


Πηγή: http://www.skalatimes.com/2012/11/16/%CF%8C%CE%BC%CE%B7%CF%81%CE%BF%CF%82-%CE%B1%CE%B2%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CE%AC%CE%B8%CE%B5-%CE%AC%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%BF%CF%82-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1/

Σάββατο 3 Νοεμβρίου 2012

Για το Γύρισε Σελίδα


 Γιώτα Δημήτριου
(Αναδημοσίευση)


“Γύρισε Σελίδα”

Του Όμηρου Αβραμίδη, Εκδόσεις Διόπτρα, Έκδοση Ιούνιος 2012.

Ο Όμηρος Αβραμίδης καταφέρνει στο νέο του αυτό βιβλίο, “Γύρισε Σελίδα”, να κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη από σελίδα σε σελίδα, με αποτέλεσμα οι 234 σελίδες του να διαβαστούν γρήγορα. (Προσωπικά το διάβασα σε ένα απόγευμα).
Ο συγγραφέας “μαζεύει” πολλά ζητήματα στην ιστορία του: ρατσισμού, αγάπης, έρωτα, φιλίας, ηθικής, ερωτικής ζήλιας, εμπιστοσύνης.
Οι συγκυρίες που μπορούν να αλλάξουν ένα άνθρωπο. Οι ηθικοί κανόνες που θέτει ο κάθε ένας στον εαυτό του και τα γεγονότα που σε αναγκάζουν να σπάσεις τους φραγμούς και να αλλάξεις χαρακτήρα. Τα άδικα παιχνίδια της μοίρας. Όλα αυτά χωράνε σε ένα βιβλίο και καταφέρνουν να μας υπενθυμίσουν πως η άτιμη η ζωή αλλάζει πορεία πλεύσης απρόσμενα.
Πόσο εύκολα αλλάζει ο άνθρωπος ζωή; Είναι δυνατόν οι καρδιές να γυρίζουν σελίδα και να ξεκινούν νέα κεφάλαια, όταν οι αναμνήσεις και η αγάπη σε κρατούν πεισματικά στο παρελθόν;
Τόσο η ίδια η ιστορία, όσο και τα μηνύματα που βγαίνουν μέσα από αυτή, ντυμένα με το συγγραφικό ταλέντο του Κύπριου συγγραφέα Όμηρου Αβραμίδη, έχουν δώσει σίγουρα στις εκδόσεις Δίοπτρα ακόμα ένα αξιόλογο bestseller. (Πρώτη έκδοση: Ιούνιος 2012, 10000 αντίτυπα).
Πιστεύω πως τα σπουδαία βιβλία, είναι αυτά που όταν τα διαβάσεις σου αφήνουν κάτι, σε μαθαίνουν κάτι. Αυτά που τα διαβάζεις με ενθουσιασμό και ενδιαφέρον από την αρχή μέχρι το τέλος. Που οι προτάσεις τους καταφέρνουν να σου γεννούν εικόνες. Το νέο βιβλίο του Όμηρου Αβραμίδη “Γύρισε Σελίδα” τα έχει όλα αυτά.
“Γύρισε σελίδα. Απλά γύρισε. Ίσως στην επόμενη σε περιμένει μια ζωγραφιά, ένα τριαντάφυλλο, μια ορχιδέα. Μ’ αν είναι μια τίγρη, ένας καρχαρίας, μη φοβηθείς. Γεμάτη καρχαρίες και τίγρεις είναι η ύπαρξη. Εξάλλου, η πραγματική τίγρη δεν είναι πάντα πεινασμένη. Μόνο αν έχει ανθρώπινη μορφή να φοβηθείς. Αυτό το είδος δε χορταίνει ποτέ όσο και να ‘χει φάει...”

Πέμπτη 23 Αυγούστου 2012

Ο Συγγραφέας Λάκης Φουρουκλάς για το ΄΄ΓΥΡΙΣΕ ΣΕΛΙΔΑ''


Αναδημοσίευση από το blog του δημοσιογράφου και συγγραφέα Λάκη Φουρουκλά:
''ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ΄΄

 








«Γιατί δε σε υπολογίζουν όταν κάνεις το σωστό; Γιατί τιμωρείσαι όταν λες την αλήθεια;»

Αυτά είναι δύο από τα ερωτήματα που τίθενται από ένα από τους βασικούς πρωταγωνιστές στο νέο μυθιστόρημα του Όμηρου Αβραμίδη «Γύρισε σελίδα».

Όπως συνήθως, σ’ αυτό το βιβλίο ο γνωστός συγγραφέας καταπιάνεται με κάποια από τα αγαπημένα του θέματα: την αγάπη, την αδικία, την αιώνια μάχη του καλού με το κακό, και υιοθετώντας μια κινηματογραφική γραφή που μας ταξιδεύει από το ένα γεγονός στο άλλο, από τη μια ανατροπή στην επόμενη, μας αφηγείται την ιστορία δύο ανθρώπων που έπεσαν θύματα της μοίρας, και μετά ενός τρίτου.

Ο Άδωνης ήταν ένας νεαρός άντρας, που έκρυβε πολλά μυστικά. Η Δανάη ήταν μια νέα γυναίκα, που ίσως κάπου μέσα της είχε αρχίσει να πιστεύει ότι δεν θα έβλεπε ποτέ το πρόσωπο του έρωτα, της αγάπης. Η συνάντησή τους υπήρξε τυχαία, η μελλοντική τους σχέση και συμβίωση, γραμμένη λες στ’ αστέρια, κι η πτώση αναπόφευκτη.

Ό,τι και να κάνει κάποιος δεν μπορεί να ξεφύγει από το παρελθόν του. Το παρελθόν μας διαμορφώνει, μας κάνει αυτούς που θα γίνουμε στο μέλλον, και το παρελθόν του Άδωνη είναι βαρύ, αν και όχι σκοτεινό. Απλά ο Άδωνης δεν είναι ο Άδωνης,  είναι ο Σαλί, βορειοηπειρώτης στην καταγωγή, ο οποίος αλλάζοντας όνομα και ταυτότητα ταξίδεψε στην Ελλάδα αναζητώντας μια νέα ζωή. Κι αυτή ακριβώς η ζωή, ή μάλλον ο πόθος της, είναι που θα τον τιμωρήσει, καθώς ξανά και ξανά θα δεχτεί αλύπητα τα χτυπήματα της μοίρας.

Πρώτα θα πέσει θύμα ενός απατεώνα εργοδότη, μετά θα απολυθεί από μια δουλειά στην προσπάθειά του να προστατέψει ένα φίλο, μετά θα αρχίσει να ζει στους δρόμους, μα ποτέ δεν θα το βάλει κάτω. Πιστεύει ότι η δουλειά και η καλή ψυχή φτιάχνουν τον άνθρωπο και έτσι δεν παύει να ονειρεύεται ένα καλύτερο μέλλον.

Η τύχη του φαίνεται ν’ αλλάζει όταν γνωρίζει τον Νεόφυτο, έναν καλόψυχο άντρα που στην αρχή τον προσλαμβάνει για να του βάψει στο σπίτι και ο οποίος στη συνέχεια του βρίσκει δουλειά σ’ ένα φαρμακείο, του δίνει την ευκαιρία δηλαδή να εξασκήσει το επάγγελμα για το οποίο σπούδασε.

Σ’ εκείνο το φαρμακείο είναι που θα γνωρίσει και τη Δανάη, την όμορφη, καλόψυχη Δανάη, που θα γίνει η γυναίκα της ζωής του και που θα τον κάνει ευτυχισμένο. Τη Δανάη που κάποτε θα αναγκαστεί να εγκαταλείψει απλά και μόνο για να κάνει το σωστό. Ο κώδικας ηθικής του είναι υψηλός κι αυτός ακριβώς είναι που θα τον καταδικάσει στη συνέχεια σε μια άχαρη, δυστυχισμένη ζωή.

Γύρω από τους δυο τους βλέπουμε να περιφέρεται ένας γαλαξίας χαρακτήρων, από τους οποίους όμως μονάχα λιγοστοί έχουν να διαδραματίσουν κάποιο σημαντικό ρόλο: ο Νεόφυτος φυσικά, που κόβει συχνά βόλτες στις ζωές τους, ο Αντώνης, που ήταν από πάντα ερωτευμένος με τη Δανάη, ένας επιχειρηματίας και ένας δικηγόρος. Αυτοί είναι που συμπληρώνουν το παζλ και δίνουν πνοή στην ιστορία. Αυτοί, με τα πιστεύω τους και τις μικροπρέπειές τους, με το πείσμα τους και την αξιοπρέπειά τους, με την ανάγκη τους για αναγνώριση ή απλά για να κάνουν το σωστό.

Η ιστορία του Άδωνη και της Δανάης είναι τραγική και ανθρώπινη, με λίγες κορυφώσεις κι αλλεπάλληλες πτώσεις. Ο συγγραφέας μοιάζει να λέει στον αναγνώστη ότι δεν πρέπει να παίρνει τίποτα για δεδομένο και πώς πολλές φορές τα φαινόμενα απατούν, αλλά την ίδια ώρα φαίνεται να θέλει να τον κάνει να καταλάβει ότι η μοίρα συχνά πυκνά μας παίζει στα δάχτυλά της, μας βγάζει τη γλώσσα και μας κοροϊδεύει ασύστολα.

Μια καλογραμμένη ιστορία για των ανθρώπων τα πάθη, τα διαψευσμένα όνειρα και την απέθαντη ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον.

Άλλες παρουσιάσεις βιβλίων του ίδιου συγγραφέα:

Άκου το τραγούδι της βροχής
Η αγάπη είναι το μυστικό
Ακριβή κληρονομιά
Γιατί, Αλλάχ;
Το τρίτο πρόσωπο
Η κίτρινη σημαία
Ο δρόμος του φεγγαριού 
Η δροσοσταλίδα της συγγνώμης 

Κυριακή 15 Ιουλίου 2012

«Η τεχνολογία δεν καταργεί το βιβλίο»


Μια συνέντευξη στην εφημερίδα ΄΄ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ΄΄ της Κύπρου.

 http://www.kathimerini.com.cy/index.php?pageaction=kat&modid=1&artid=97121

 Με αφορμή την κυκλοφορία του 13ου του βιβλίου μιλάει στην «Κ» για το μέλλον του βιβλίου 
Του Μιχάλη Χριστοδούλου.


Παρασκευή 13 Ιουλίου 2012

«Οι ήρωες μου έχουν αρχές και αξίες και ξέρουν ν’ αγαπούν και να σέβονται τους άλλους»





Αρχή φόρμας
Τέλος φόρμας
(Αναδημοσίευση από την εφημερίδα Γνώμη της Θράκης)






Συντάχθηκε απο τον Βασίλη Κάργα 
Πέμπτη, 12 Ιούλιος 2012 08:22 


Ένα ανθρωπιστικό, αντιρατσιστικό βιβλίο είναι το τελευταίο μυθιστόρημα του πολυδιαβασμένου συγγραφέα Όμηρου Αβραμίδη «Γύρισε σελίδα», που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ.

Ο συγγραφέας από την Κύπρο, με το συγκλονιστικό νούμερο των 500.000 πωλήσεων βιβλίων στο ενεργητικό του, με αφορμή την έκδοση του  δέκατου τρίτου βιβλίου του το οποίο έχει χαρακτηρισθεί ως το απόλυτο συναισθηματικό μυθιστόρημα της χρονιάς , μας μίλησε για τους ήρωες των βιβλίων του-ανθρώπων με αρχές και αξίες-για τη διαδικασία της γραφής που είναι θεραπευτική, για το «μυστικό» της εκδοτικής του επιτυχίας και για τον ρόλο των ανθρώπων της τέχνης σε εποχές κρίσης, όπως αυτή που βιώνουμε σήμερα

-Οι χαρακτήρες   των ηρώων σας  από ποια πλευρά της ζωής είναι βγαλμένοι;
«Αν μιλάτε για το σύνολο του έργου μου, οι ήρωες μου είναι κυρίως από την πλευρά των ανθρώπων με αρχές και αξίες, άνθρωποι που ξέρουν ν’ αγαπούν τους συνανθρώπους τους και να σέβονται τους άλλους σ’ όποια κατηγορία, κοινωνική, εθνική φυλετική κι αν ανήκουν. Το ίδιο ισχύει και γι’ αυτό το βιβλίο μου»

-Τι είναι αυτό που τους κάνει ξεχωριστούς;
«Δεν ξέρω αν είναι ξεχωριστοί. Είναι άνθρωποι  βγαλμένοι από την πραγματική ζωή. Εγώ ο ίδιος έτυχε να κάθομαι σε εστιατόριο στη Θεσσαλονίκη και να δω να εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μου μια σκηνή που είχα περιγράψει σε κάποιο βιβλίο μου που είχε κυκλοφορήσει έντεκα χρόνια πριν»
 
-Είστε από τους συγγραφείς που αγαπούν τους ήρωες των βιβλίων τους, που ταυτίζονται μαζί τους ή από αυτούς που κρατάνε αποστάσεις;
«Ναι τους αγαπώ και μερικούς μάλιστα τους ζηλεύω. Ζηλεύω κυρίως τους ήρωές μου με ανωτερότητα ψυχής»
 
-Υπάρχουν στο βιβλίο σας πραγματικά στοιχεία ή μυθοπλαστικά;
«Το κάθε μυθιστόρημά μου είναι μια σύνθεση βιωμάτων και μύθου. Επομένως υπάρχουν και από τα δυο στοιχεία»
 
-Γιατί γράφετε;
«Ξεκίνησα να γράφω από μια πιεστική επιθυμία να βάλω στο χαρτί τραυματικά βιώματα που έζησα στην νεανική μου ηλικία στην ιδιαίτερη πατρίδα μου, την Κύπρο, βιώματα όπως ο απελευθερωτικός αγώνας, οι συγκρούσεις με τους Τουρκοκυπρίους  και η τουρκική εισβολή του 1974. Στη συνέχεια έγραψα για άλλα θέματα που με απασχολούσαν, όπως οι ανθρώπινες σχέσεις.»
 
-Η διαδικασία της γραφής σας θεραπεύει ή σας «τραυματίζει»;
«Η διαδικασία της γραφής είναι θεραπευτική. Είναι όπως όταν μοιράζεσαι με  άλλους τον  πόνο ή τη χαρά σου»
 
- Έχετε εκδώσει δεκατρία βιβλία. Υπάρχει κάποιο πρωταρχικό θέμα γύρω από το οποίο περιστρέφονται τα βιβλία σας;
«Αυτό που ανέφερα παραπάνω. Οι ανθρώπινες σχέσεις, ο έρωτας, η αγάπη του ανθρώπου προς τον άνθρωπο, η καλοσύνη.»
 
-Από πού εμπνέεστε;
«Από βιώματα του παρελθόντος ή από ερεθίσματα της σύγχρονης καθημερινής μας ζωής, από κάτι που βλέπω ή ακούω και με συγκινεί ή με ενθουσιάζει.»
 
-Επιχειρείτε να «περάσετε» κάποια διδάγματα, μηνύματα, αξίες, στους αναγνώστες σας;
«Νομίζω από ένα μυθιστόρημα ο αναγνώστης βγάζει πάντα συμπεράσματα και παίρνει μηνύματα, θετικά ή αρνητικά. Αυτό δε σημαίνει  πως ο συγγραφέας γράφει ένα μυθιστόρημα για να διδάξει. Χωρίς να το επιδιώκει όμως, προβάλλει εικόνες και περιγράφει καταστάσεις που προβληματίζουν τον αναγνώστη και τον οδηγούν  σε  σκέψεις και συμπεράσματα.»   

-Τι κερδίζει ο αναγνώστης από τα βιβλία σας;
«Μάλλον αυτή την ερώτηση θα ήταν καλύτερα να την κάνετε στους αναγνώστες μου, γιατί προσωπικά, όπως ανέφερα πιο πάνω, δε γράφω για να διδάξω, απλά αφηγούμαι μια ιστορία. Τώρα αν αυτή η ιστορία αφήνει κάποιο κέρδος στον αναγνώστη μου, πέρα από την ψυχαγωγία, δεν είμαι σε θέση να το ξέρω.»

-Ποιος είναι ο τελικός κριτής ενός βιβλίου; Πότε ένα βιβλίο βρίσκει την αμοιβή του;
«Πιστεύω πως ο τελικός κριτής είναι ο αναγνώστης. Σ’ αυτόν απευθύνεται και αυτός ξέρει αν το βιβλίο τον συγκίνησε, ή τον άφησε αδιάφορο, αν του άρεσε ή τον ενόχλησε.»

-Τα βιβλία σας έχουν γνωρίσει πολύ μεγάλη εκδοτική επιτυχία. Υπάρχει κάποιο μυστικό;
«Η δική μου εξήγηση είναι πως βρίσκουν ανταπόκριση στο μέσο αναγνώστη. Το «μυστικό» νομίζω πως είναι πασίγνωστο. Ένας δυνατός μύθος και μια καλή δομή αποτελούν πάντα εγγύηση επιτυχίας.» 

-Τι σημαίνει να είσαι συγγραφέας σήμερα;
«Αυτό που σήμαινε πάντα. Ένας κοινός άνθρωπος που του αρέσει και έχει την ικανότητα να βάζει έντεχνα στο χαρτί εμπειρίες, απόψεις,  συναισθήματα.»
 
-Ποια είναι η ιδιαίτερη πατρίδα του συγγραφέα, του δημιουργού;
«Θα έλεγα εκεί που μεγάλωσε, γιατί από εκεί έχει και τα περισσότερα βιώματα από τα οποία αντλεί και γράφει»
 
-Με τι δεν θα μπορούσατε να συνθηκολογήσετε ποτέ;
«Με την ατιμία, την προδοσία, το φανατισμό, τη μισαλλοδοξία, το μίσος του ανθρώπου προς τον άνθρωπο.»
 
-Ποιος είναι ο ρόλος των ανθρώπων της τέχνης στην εποχή μας;
«Θα έλεγα και πάλι πως ισχύει ότι  σε όλες τις εποχές: να  καλλιεργεί, να μορφώνει, να πλαταίνει τους ορίζοντές μας,   να μας θυμίζει ξεχασμένες αξίες.»
 
-Πιστεύετε ότι υπάρχει ιδεολογική σιωπή στην εποχή μας;
«Δεν νομίζω. Αντίθετα, σήμερα ο άνθρωπος έχει τη δυνατότητα της ελεύθερης έκφρασης, της διατύπωσης επαναστατικών ιδεών,  πράγμα που δε συνέβαινε πάντα.»