|
Ένα ανθρωπιστικό, αντιρατσιστικό βιβλίο είναι το
τελευταίο μυθιστόρημα του πολυδιαβασμένου συγγραφέα Όμηρου Αβραμίδη «Γύρισε
σελίδα», που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ.
Ο συγγραφέας από την Κύπρο, με το συγκλονιστικό νούμερο των 500.000 πωλήσεων
βιβλίων στο ενεργητικό του, με αφορμή την έκδοση του δέκατου τρίτου
βιβλίου του το οποίο έχει χαρακτηρισθεί ως το απόλυτο συναισθηματικό
μυθιστόρημα της χρονιάς , μας μίλησε για τους ήρωες των βιβλίων του-ανθρώπων με
αρχές και αξίες-για τη διαδικασία της γραφής που είναι θεραπευτική, για το
«μυστικό» της εκδοτικής του επιτυχίας και για τον ρόλο των ανθρώπων της
τέχνης σε εποχές κρίσης, όπως αυτή που βιώνουμε σήμερα
-Οι χαρακτήρες των ηρώων σας από ποια πλευρά της ζωής είναι
βγαλμένοι;
«Αν μιλάτε για το σύνολο του έργου μου, οι ήρωες μου είναι κυρίως από την
πλευρά των ανθρώπων με αρχές και αξίες, άνθρωποι που ξέρουν ν’ αγαπούν τους
συνανθρώπους τους και να σέβονται τους άλλους σ’ όποια κατηγορία, κοινωνική,
εθνική φυλετική κι αν ανήκουν. Το ίδιο ισχύει και γι’ αυτό το βιβλίο μου»
-Τι είναι αυτό που τους κάνει ξεχωριστούς;
«Δεν ξέρω αν είναι ξεχωριστοί. Είναι άνθρωποι βγαλμένοι από την
πραγματική ζωή. Εγώ ο ίδιος έτυχε να κάθομαι σε εστιατόριο στη Θεσσαλονίκη
και να δω να εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μου μια σκηνή που είχα περιγράψει
σε κάποιο βιβλίο μου που είχε κυκλοφορήσει έντεκα χρόνια πριν»
-Είστε από τους συγγραφείς που αγαπούν τους ήρωες των βιβλίων τους, που
ταυτίζονται μαζί τους ή από αυτούς που κρατάνε αποστάσεις;
«Ναι τους αγαπώ και μερικούς μάλιστα τους ζηλεύω. Ζηλεύω κυρίως τους ήρωές
μου με ανωτερότητα ψυχής»
-Υπάρχουν στο βιβλίο σας πραγματικά στοιχεία ή μυθοπλαστικά;
«Το κάθε μυθιστόρημά μου είναι μια σύνθεση βιωμάτων και μύθου. Επομένως
υπάρχουν και από τα δυο στοιχεία»
-Γιατί γράφετε;
«Ξεκίνησα να γράφω από μια πιεστική επιθυμία να βάλω στο χαρτί τραυματικά
βιώματα που έζησα στην νεανική μου ηλικία στην ιδιαίτερη πατρίδα μου, την
Κύπρο, βιώματα όπως ο απελευθερωτικός αγώνας, οι συγκρούσεις με τους
Τουρκοκυπρίους και η τουρκική εισβολή του 1974. Στη συνέχεια έγραψα για
άλλα θέματα που με απασχολούσαν, όπως οι ανθρώπινες σχέσεις.»
-Η διαδικασία της γραφής σας θεραπεύει ή σας «τραυματίζει»;
«Η διαδικασία της γραφής είναι θεραπευτική. Είναι όπως όταν μοιράζεσαι
με άλλους τον πόνο ή τη χαρά σου»
- Έχετε εκδώσει δεκατρία βιβλία. Υπάρχει κάποιο πρωταρχικό θέμα γύρω από το
οποίο περιστρέφονται τα βιβλία σας;
«Αυτό που ανέφερα παραπάνω. Οι ανθρώπινες σχέσεις, ο έρωτας, η αγάπη του
ανθρώπου προς τον άνθρωπο, η καλοσύνη.»
-Από πού εμπνέεστε;
«Από βιώματα του παρελθόντος ή από ερεθίσματα της σύγχρονης καθημερινής μας
ζωής, από κάτι που βλέπω ή ακούω και με συγκινεί ή με ενθουσιάζει.»
-Επιχειρείτε να «περάσετε» κάποια διδάγματα, μηνύματα, αξίες, στους αναγνώστες
σας;
«Νομίζω από ένα μυθιστόρημα ο αναγνώστης βγάζει πάντα συμπεράσματα και
παίρνει μηνύματα, θετικά ή αρνητικά. Αυτό δε σημαίνει πως ο συγγραφέας
γράφει ένα μυθιστόρημα για να διδάξει. Χωρίς να το επιδιώκει όμως, προβάλλει
εικόνες και περιγράφει καταστάσεις που προβληματίζουν τον αναγνώστη και τον
οδηγούν σε σκέψεις και συμπεράσματα.»
-Τι κερδίζει ο αναγνώστης από τα βιβλία σας;
«Μάλλον αυτή την ερώτηση θα ήταν καλύτερα να την κάνετε στους αναγνώστες μου,
γιατί προσωπικά, όπως ανέφερα πιο πάνω, δε γράφω για να διδάξω, απλά
αφηγούμαι μια ιστορία. Τώρα αν αυτή η ιστορία αφήνει κάποιο κέρδος στον
αναγνώστη μου, πέρα από την ψυχαγωγία, δεν είμαι σε θέση να το ξέρω.»
-Ποιος είναι ο τελικός κριτής ενός βιβλίου; Πότε ένα βιβλίο βρίσκει την
αμοιβή του;
«Πιστεύω πως ο τελικός κριτής είναι ο αναγνώστης. Σ’ αυτόν απευθύνεται και
αυτός ξέρει αν το βιβλίο τον συγκίνησε, ή τον άφησε αδιάφορο, αν του άρεσε ή
τον ενόχλησε.»
-Τα βιβλία σας έχουν γνωρίσει πολύ μεγάλη εκδοτική επιτυχία. Υπάρχει κάποιο
μυστικό;
«Η δική μου εξήγηση είναι πως βρίσκουν ανταπόκριση στο μέσο αναγνώστη. Το
«μυστικό» νομίζω πως είναι πασίγνωστο. Ένας δυνατός μύθος και μια καλή δομή
αποτελούν πάντα εγγύηση επιτυχίας.»
-Τι σημαίνει να είσαι συγγραφέας σήμερα;
«Αυτό που σήμαινε πάντα. Ένας κοινός άνθρωπος που του αρέσει και έχει την
ικανότητα να βάζει έντεχνα στο χαρτί εμπειρίες, απόψεις, συναισθήματα.»
-Ποια είναι η ιδιαίτερη πατρίδα του συγγραφέα, του δημιουργού;
«Θα έλεγα εκεί που μεγάλωσε, γιατί από εκεί έχει και τα περισσότερα βιώματα
από τα οποία αντλεί και γράφει»
-Με τι δεν θα μπορούσατε να συνθηκολογήσετε ποτέ;
«Με την ατιμία, την προδοσία, το φανατισμό, τη μισαλλοδοξία, το μίσος του
ανθρώπου προς τον άνθρωπο.»
-Ποιος είναι ο ρόλος των ανθρώπων της τέχνης στην εποχή μας;
«Θα έλεγα και πάλι πως ισχύει ότι σε όλες τις εποχές: να
καλλιεργεί, να μορφώνει, να πλαταίνει τους ορίζοντές μας, να μας
θυμίζει ξεχασμένες αξίες.»
-Πιστεύετε ότι υπάρχει ιδεολογική σιωπή στην εποχή μας;
«Δεν νομίζω. Αντίθετα, σήμερα ο άνθρωπος έχει τη δυνατότητα της ελεύθερης
έκφρασης, της διατύπωσης επαναστατικών ιδεών, πράγμα που δε συνέβαινε
πάντα.»
|
